Kominkowe ABC - bezpieczny kominek

Kominkowe względy bezpieczeństwa

Jak zbudować kominek aby był bezpieczny

Aby zbudować bezpieczny kominek, należy wziąć pod uwagę następujące czynniki:

Instrukcja montażowa kominka:
Zanim zaczniemy realizację kominka w domu, trzeba uważnie przeczytać instrukcję dotycząca wkładu kominkowego i zastosować się do wskazówek i zaleceń, zamieszczonych w niej przez producenta wkładu kominkowego.

Sprawdzamy komin:
Zacznijmy od istniejącego lub planowanego do wykonania w domu komina. Sprawdzamy komin, czy pozwala on na zainstalowanie kominka w domu.
Komin powinien posiadać kanał dymowy, który odprowadzi spaliny z kominka na zewnątrz ponad dach budynku. Kanał musi być niezależny od innych urządzeń w domu, tzn. powinien służyć tylko do odprowadzenia spalin z kominka.
Potrzebna wielkość kanału zależy od mocy kominka (wkładu), jaki zamierzamy zainstalować i od wielkości otworu paleniskowego kominka. Wkłady o większej mocy potrzebują kanału o większym przekroju. Trzeba pamiętać, że kanał dymowy z cegły 14x14 cm, może nie wystarczyć do wykorzystania w charakterze kanału dymowego do planowanego kominka. Instrukcja montażowa wkładu kominkowego, jaką daje wraz z wkładem producent, podaje konieczną wielkość kanału dymowego, do jakiego wkład kominkowy może być podłączony.
Oprócz kanału dymowego powinien być jeszcze dostępny oddzielny kanał wentylacyjny, który będzie odprowadzał z pomieszczenia do atmosfery produkty spalania (dym, dwutlenek węgla, tlenek węgla, tlenki azotu), jakie mogą przedostać się z kominka do salonu w trakcie jego użytkowania, lub na skutek nieszczelności, jakie mogą pojawić się w podłączeniu do komina lub w budowie wkładu kominkowego. W salonie, gdzie najczęściej budowany jest kominek obok kominka powinna więc znajdować się kratka wentylacyjna wywiewna.
Kanały dymowe powinny być wyposażone w wyczystkę, zapewniającą dostęp do kanału dymowego. Wyczystka posiada drzwiczki rewizyjne, dzięki czemu można na bieżąco kontrolować stan kanału i usuwać zanieczyszczenia, które się w kanale dymowym gromadzą (popiół, sadza).
Kanały dymowe i wentylacyjne powinny być drożne, a jeśli nie są to trzeba je udrożnić.
Jeśli mamy tu jakiekolwiek wątpliwości warto zwrócić się o pomoc, ocenę i doradztwo do kominiarza.
Jeśli dostępne kanały kominowe nie będą wystarczające, trzeba rozważyć wykonanie dodatkowego niezależnego kanału dymowego lub wentylacyjnego.

Posadowienie kominka:
Posadowienie wkładu kominkowego i jego obudowy też ma swoje wymagania, które wpływają na ich trwałość i bezpieczeństwo w domu.
Kominek powinien być posadowiony na trwałym, mocnym i stabilnym podłożu - na fundamencie. Nie można go postawić na wylewce cementowej, pod którą jest styropian. Niestabilność podłoża może spowodować rozszczelnienie się podłączenia wkładu kominkowego do komina.
Sama obudowa wkładu kominkowego, jeśli jest wykonana z ciężkich materiałów akumulacyjnych będzie też sporo ważyć i jej ciężar musi być przeniesiony na podłoże w sposób, który zapewni jej trwałość i stabilność w trakcie użytkowania kominka.
Trzeba mieć na uwadze to, że błędy w posadowieniu kominka i powstałe w ich wyniku uszkodzenia (rozszczelnienia rur łączących z kominem, czy pęknięcia obudowy) będą bardzo trudne, albo wręcz niemożliwe do naprawy. Pozostanie nam tylko rozbiórka kominka i wykonanie go od nowa.

Materiały do zabudowy kominkowej:
Wybieraj materiały do budowy kominka, które są odporne na wysokie temperatury i niepalne, takie jak cegła kominkowa lub kamień. Unikaj używania materiałów, które mogą ulec zniszczeniu lub spowodować zagrożenie pożarowe podczas użytkowania kominka.

Wkład kominkowy:
Sam wkład kominkowy winien spełniać wymagania "Ekoprojektu" wyznaczającej maksymalną emisję pyłów, tlenku węgla CO, czy tlenku azotu, zgodnie z wymaganiami Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE (normy PN-EN 13229 i BImSchV 2).
Przed montażem sprawdzić wkład kominkowy czy nie wykazuje uszkodzeń, nieszczelności lub innych defektów. Wkład kominkowy ustawić równo i stabilnie, zgodnie z wytycznymi instrukcji montażowej i z projektem. Podłączenie wkładu do komina wykonuje się z rury stalowej żaroodpornej. Musi ono być szczelne, aby dym i inne produkty spalania nie przedostały się do komory obudowy kominka do pomieszczenia.
Podłączenie rury do komina powinno być nie tylko szczelne ale i elastyczne. Do uszczelnia stosuje się zazwyczaj sznur żaroodporny, nawinięty na część specjalnej kształtki łączącej rurę dymową z kominem. Elastyczność ta jest ważna z uwagi różnice w rozszerzalności termicznej poszczególnych elementów zabudowy kominkowej. Zapobiega ona pęknięciom i rozszczelnieniom podłączenia rury dymowej do komina.
Po zakończeniu montażu trzeba wykonać próbne palenie i sprawdzić szczelność połączeń.

Komora dekompresyjna w zabudowie kominkowej:
Jeśli strop nad kominkiem wykonany jest, jako drewniany, a zabudowa kominkowa sięga aż do stropu, to musimy zabezpieczyć strop przed wpływem wysokich temperatur, jakie powstają wewnątrz obudowy. Zabezpieczenie to wykonuje się najczęściej w postaci dodatkowej przegrody izolacyjnej pod stropem. Przegroda ta powinna być wentylowana, co obniży temperaturę powietrza pod stropem.

Otoczenie zabudowy kominkowej:
W bliskim otoczeniu zabudowy kominkowej nie należy umieszczać elementów łatwo zapalnych - np. elementów drewnianych. Podłoga przed kominkiem nie może być wykonana z materiału łatwo zapalnego, a jeśli tak jest (np. parkiet), to przy kominku powinniśmy wykonać pas z materiału niepalnego, zabezpieczający podłogę, np. z płytek ceramicznych lub szkła hartowanego o szerokości min. 30 cm. Pas ten powinien sięgać poza krawędzie drzwiczek wkładu kominkowego co najmniej po 30 cm.